محققان موفق به ابداع روش جدید و کم‌خطرتری برای برداشتن تومورها و از بین بردن سلول‌های سرطانی شدند. در این روش که نوردرمانی نام دارد، یک ترکیب باعث درخشش سلول‌های سرطانی و تمایز دقیق آن‌ها از بافت‌های سالم می‌شود.

محققان دانشگاه ایالتی اورگان(Oregon)، روش جدیدی برای تزریق انتخابی ترکیبات، به سلول‌های سرطانی ابداع کرده‌اند. این سیستم به جراحان کمک می‌کند تا بافت‌های بدخیم را شناسایی کنند و سپس با نوردرمانی تمام سلول‌های سرطانی را که پس از برداشتن تومور بر جا می‌مانند، نابود کنند.
این سیستم با استفاده از نانوذراتی به نام دندریمر داروهایی را وارد سلول‌های سرطانی می‌کنند و باعث بهبود عمل جراحی و نوردرمانی می‌شود.
این امر تقریباً به این سادگی است که «اگر چیزی می‌درخشد، آن را قطع کن و اگر چند سلول بدخیم باقی بماند، به‌زودی خواهند مرد.»
این یافته‌ها در نشریه Nanoscale منتشر شده و موفقیت‌های قابل‌توجهی روی حیوانات آزمایشگاهی داشته است. این کشف باید روند جراحی تومورهای جامد و ریشه‌کن‌سازی سلول‌های سرطانی باقی‌مانده را ارتقا دهد. این روش در تست‌های آزمایشگاهی، کاملاً از عود سرطان پس از نوردرمانی جلوگیری کرده‌است.
به گفته دانشمندان، فناوری‌هایی از این قبیل، می‌توانند آینده امیدوارکننده‌ای در شناسایی و عمل جراحی تومورهای بدخیم داشته باشند. همچنین می‌توانند با استفاده از درمان‌های نوری نزدیک به مادون‌قرمز، سلول‌های سرطانی باقی‌مانده را از بین ببرند که این کار، هم با گرم کردن سلول‌ها با حرارت ملایم و هم با تولید اکسیژن فعال انجام می‌شود.
اوله تاراتولا ، استادیار دانشکده داروسازی اُاِسیو می‌گوید: «این روش اثر دوچندانی دارد و به‌طور قابل‌توجهی می‌تواند باعث افزایش موفقیت جراحی سرطان شود. با این رویکرد، سلول‌های سرطانی و تومورها اگر در معرض نور نزدیک به مادون‌قرمز قرار گیرند به معنای واقعی کلمه می‌درخشند و جراح را دقیقاً راهنمایی می‌کنند که چه چیزی را از بین ببرد. این ‌یک رویکرد جدید و هیجان‌انگیز برای کمک به موفقیت عمل جراحی است.»
این پژوهش متکی بر استفاده از یک ترکیب شناخته‌شده به نام نفتالوسیانین (naphthalocyanine) است که وقتی در معرض نور نزدیک به مادون‌قرمز قرار می‌گیرد، خواص غیرمعمولی از خود بروز می‌دهد. این ترکیب می‌تواند باعث تابش سلول برای راهنمایی جراح شود و همچنین سلول را با گرم کردن یا تولید اکسیژن فعال، نابود کند. با تنظیم شدت نور، می‌توان عملکرد ترکیب را به‌گونه‌ای کنترل و بهینه کرد که فقط تومور و سلول‌های سرطانی را نابود کند. این پژوهش با مطالعه سلول‌های سرطانی تخمدان آغاز شده‌است.
بااین‌حال، نفتالوسیانین قابل‌حل در آب نیست و همچنین تمایل به تجمع و انبوه‌شدن در داخل بدن را دارد که طی این روند توانایی خود را برای درخشش سلول و تولید اکسیژن فعال از دست می‌دهد. این امر همچنین باعث دشواری حرکت نفتالوسیانین در سیستم گردش خون و اقامت در سلول سرطانی میشود.
کارشناسان اُاِسیو با استفاده از نوعی پلیمر محلول در آب، به نام دندریمر(dendrimer) بر این مشکل غلبه کردند. این پلیمر اجازه می‌دهد نفتالوسیانین درون مولکولی پنهان شود که فقط حاوی سلول‌های سرطانی و نه بافت‌های سالم است. دندریمرها، نانوذرات بسیار کوچکی هستند که از ویژگی‌های فیزیکی خاص رگ‌های خونی منتهی به سلول‌های سرطانی استفاده کرده و به‌راحتی وارد یک تومور می‌شوند اما از بافت سالم صرف‌نظر می‌کنند.
هنگامی‌که ترکیب در جای مناسب و در معرض نور موردنیاز قرار گیرد، سلول‌های سرطانی می‌درخشند و ایجاد یک نقشه راه بیولوژیکی می‌کنند که به جراح کمک می‌کند بافت‌های بدخیم و سالم را شناسایی کند. در همان زمان، چند دقیقه از این تابش نور، نفتالوسیانین را برای کشتن سلول‌های باقی‌مانده فعال می‌کند.
تاراتولا می‌افزاید: «این نوع جراحی و نوردرمانی ترکیبی، غیرسمی و بسیار نویدبخش است و با شیمی‌درمانی و پرتودرمانی کنونی تفاوت اساسی دارد. برای بسیاری از سرطان‌ها، جراحی انتخاب اول درمان است. در سال‌های آینده ما ممکن است به ابزاری برای جراحی دقیق‌تر، مؤثرتر و کامل‌تر از قبل دست یابیم.»
قبل از اقدام به آزمودن بالینی روی انسان، محققان اُاِسیو امیدوار به تکمیل این روند و سپس همکاری با شی براکا ، استادیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه اُاِسیو، برای آزمایش روی سگ‌های دارای تومورهای بدخیم هستند. این روش در حال حاضر روی موش‌های آزمایشگاهی موفق بوده است. به گفته این پژوهشگران، نوردرمانی جهت از بین بردن تومورهای بدخیم، برای موش‌ها عوارض جانبی نداشت و حیوانات وزنی از دست ندادند.
محققان اُاِسیو در گزارش خود افزودند: «سیستم‌هایی با فناوری مشابه نیز توسط محققان دیگر آزموده شده‌اند، اما برخی از آن‌ها نیاز به چندین تصویربرداری و عوامل درمانی، تابش مکرر و دو لیزر دارند. این امر موجب افزایش هزینه‌ها، کاهش اثرگذاری و افزایش خطر عوارض جانبی می‌شود.»